Choroba Rasmussena (zapalenie mózgu). Przyczyny zespołu Rasmussena

Choroba Rasmussena należy do kategorii rzadkich chorób zapalnych, które wyłaniają się w mózgu. To zapalenie mózgu, co do zasady, dotyczy dzieci w wieku poniżej 15 lat. Najczęściej rozpoznawane są dolegliwości u sześciolatków. U nastolatków i dorosłych ten rodzaj zapalenia mózgu jest bardzo rzadki.

W procesie chodzi o jedną lub inną półkulę mózgu. W miarę rozwoju choroby, lekarze zauważają postępującą atrofię w tym. Lekarze wskazują na ekstremalną oporność choroby na metody leczenia. W rzeczywistości chorobą Rasmussena jest zapalenie mózgu ze szczególnymi objawami, których nie można wyleczyć.

Prawdopodobne przyczyny zapalenia mózgu Rasmussena

Dokładna etiologia choroby nie została jeszcze ustalona. Naukowcy zidentyfikowali tylko trzy kluczowe czynniki, które mogą zainicjować i utrzymywać postępy stanu patologicznego, który powstał w ośrodkowym układzie nerwowym. Wielu lekarzy uważa, że zespół Rasmussena jest spowodowany przez przeciwciała autoimmunologiczne, wirusy i cytotoksyczne limfocyty T.

Możliwa jest rola wirusa cytomegalii, wyizolowanego z kory mózgowej u dorosłych pacjentów. Nie wyklucza się, że te patogeny powodują zapalenie, które rozwija się w nieuleczalną chorobę. Ponadto może to być spowodowane powikłaniami pojawiającymi się po wcześniejszych zakażeniach.

Teraz większość naukowców uważa, że przeciwciała autoimmunologiczne powodują zapalenie mózgu Rasmussena. Przyczyny choroby są również uważane za cytotoksyczne limfocyty T.

U pacjentów z zespołem Rasmussena krewnych czasami cierpi na inne dolegliwości autoimmunologiczne. Na przykład choroba Behceta. Prowadzi to do założenia, że krewni mają ogólne aspekty genetyczne zaangażowane w procesy patologiczne. W szczególności nazywane są takimi czynnikami jak halotypy HLA.

Objawy zapalenia mózgu Rasmussena

Początkowo choroba przejawia się jako ostre ataki ruchowe. Wraz z rozwojem patologii, miejscowe mioclonie łączą się z atakami. Z czasem wzrasta napady padaczkowe. Towarzyszy im skurcze mięśni, utrata przytomności i upadku. Często pacjenci doświadczają napadów podczas snu.

Postępująca choroba przejawia się przez utratę siły i częściowego odrętwienia, która występuje w jakiejkolwiek części ciała. Badania wskazują na spadek aktywności w regionie dotkniętych hemisferą mózgu.

Diagnostyka

Objawy są widoczne u osób cierpiących na rok i więcej z zespołem Rasmussena. Zapalenie mózgu z taką etiologią próbuje rozpoznać jak najwcześniej. To pozwala nam liczyć na pozytywny efekt terapii immunosupresyjnej. Dlatego przede wszystkim uciekają się do badania obrazu klinicznego, przeprowadzają MRI i EEG.

Dostępne opcje leczenia zapalenia mózgu Rasmussena

Ponieważ nadal istnieją spory dotyczące przyczyn zespołu Rasmussena, leczenie nie jest zgodne z konwencjonalnymi metodami. Przy wczesnym wykryciu choroby wypisane są leki o charakterze przeciwpadaczkowym. Zaleca dietę ukierunkowaną na zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w tłuszcze oraz zmniejszenie ilości pożywienia zawierającego węglowodany. Często uważa się za stosowne stosowanie plazmaferezy, glukokortykoidów, immunoglobulin.

Często w leczeniu choroby ucieka się do radykalnych technik. Pacjenci, u których wystąpiła ciężka choroba i złożony uraz mózgu, konieczne jest wykonanie przeszczepu komórek nerwowych. Teraz, gdy tylko jest to możliwe, staraj się unikać trepanacji czaszki.

Czasami pacjenci są chirurgiczni – hemisfrektomia. Po tym, ułatwia się przebieg zespołu Rasmussena. Zapalenie rąk, oczywiście, pozostawia ślady, wyrażone niedowładem lub problemy z mową. Jednak ataki pacjenta są rzadsze.

Odrzucenie zabiegu chirurgicznego jest niepożądane, pomimo faktu, że nie prowadzi do całkowitego gojenia się. Wszakże rozwój choroby pogłębia utrzymujący się deficyt neurologiczny, na którym obserwuje się opóźnienie umysłowe i porażenie.

W przypadkach obustronnego uszkodzenia mózgu (obie półkulami) prognoza jest niestety niekorzystna. Przypadki śmierci u pacjentów z zapaleniem mózgu Rasmussena nie są rzadkie.